/
/
سر تا پایم را خلاصه کنند
می شوم “مشتی خاک”
که ممکن بود “خشتی” باشد در دیوار یک خانه
یا “سنگی” در دامان یک کوه
یا قدری “سنگ ریزه” در انتهای یک اقیانوس
شاید “خاکی” از گلدان
یا حتی “غباری” بر پنجره
/
/
رفیق
you have to fight .Don't forget it!
/
/
می نویسم یادگاری...تا بماند روزگاری
شاید زندگی، چیزی بیش از زنده بودنه...
/
/
" خودت رو دوست داشته باش..
تنها کسی که برات میمونه..
خودتی.. "
/
/
کار ما نیست شناسایی راز گل سرخ...
کار ما شاید این است
که در افسون گل سرخ شناور باشیم
پشت دانایی اردو بزنیم.
دست در جذبه یک برگ بشوییم و سر خوان برویم.
صبح ها وقتی خورشید در میاید متولد بشویم.
هیجان ها را پرواز دهیم.
ریه را ابدیت پر و خالی بکنیم.
بار دانش را از دوش پرستو به زمین بگذاریم.
نام را باز ستانیم از ابر
از چنار...از پشه...از تابستان.
روی پای تر باران به بلندی محبت برویم.
در به روی بشر و نور و گیاه و حشره باز کنیم.
کار ما شاید این است
که میان گل نیلوفر و قرن
پی آواز حقیقت بدویم!
:)
سکوت انقدر بزرگ هست که بشه دردهای جهان رو هم درش بگنجانی...
لپ مطلبم اینه که:هیچی نمیشه گف ... چون یه جایی هس که حرفا و کلمه ها تموم شدن ولی دردها هستن!
:)
/
/
چه دعایی کنمت بهتر از اینکه
شود عاقبتت ختم به خیر ...
که شود عاقبتت ختم به خیر...